Rozdział 1: "Szkoła"

 Siemka ludzie, mam nadzieje, że się wam spodoba. 

Może to trochę bardziej odstawać od pierwotnego Fairy Tail,

 ale w końcu to moja własna twórczość i powinna być trochę odmienna. 

Mam nadzieje, że was nie zrażę i przynajmniej ten jeden

 rozdział zostanie przez was przeczytany.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

                Nudzi mi się pomyślałam siedząc w ławce próbując skupić się na wykładzie nauczycielki, która z ekscytacją opowiadała coś o Aleksandrze Wielkim. Westchnęłam i wróciłam do mojego ulubionego zajęcia czyli bazgrolenia po zeszyci, zmyślnych karykatur.
                Była to nasza ostatnia lekcja, a mnie się spieszyło, bo musiałam wykonać jedno z zamówień. Otóż zajmowałam się tworzeniem grafiki do gier i projektowaniem stron internetowych.
                Miałam zaledwie 18 lat, a już najwięksi producenci gier komputerowych zabijali się o mnie.
                Nagle rozbrzmiał najpiękniejszy dźwięk na świecie, czyli dzwonek obwieszczający koniec lekcji. Wszyscy w klasie zerwali się z krzeseł, pędem wrzucili książki do plecaków i popędzili do drzwi jakby ich licho goniło, przepychając się i dźgając łokciami, próbowali jak najszybciej wydostać się na zatłoczony korytarz szkolny.
                Ja spokojnie wstałam z krzesła, spakowałam swoje rzeczy i kiedy właśnie miałam wyjść z klasy ktoś zawołał do mnie po imieniu:
                - Zu!
                Odwróciłam się, by zobaczyć kto mnie woła. Tą osobą okazała się nasza nauczycielka historii Erza Scarlet. Jest to, wysoka, szczupła, hojnie obdarzona przez naturę piękność, o której fantazjują nie tylko nauczyciele, ale także uczniowie.
Jej mądre, brązowe oczy wpatrzone były w jakieś papier, a włosy opadały szkarłatnymi kaskadami zakrywając jej twarz, nauczycielka zebrała je i zagarnęła za ucho, jednocześnie biorąc inny papier do ręki. Obok niej stał talerzyk z ciastem truskawkowym. Mimo iż była naprawdę surowym i wymagającym nauczycielem(a na jej lekcjach bano się robić coś innego niż słuchane i pisanie)to uwielbiała słodycze i zajadała się nimi kiedy tylko mogła.
                - Tak? - spytałam niepewnie.
                - Czego znowu nie uważałaś na lekcji ?
                - Mówiłam już kiedyś pani, że wiem to, o czym mówimy i nudzi mi się, dlatego zajmuję się czymś innym.
                Nauczycielka podniosła wzrok znad papierów i popatrzyła się na mnie. W jej oczach ujrzałam błysk, który nie wróżył nic dobrego.
               - Czyli mówisz, że nudzi ci się na moich lekcjach - powiedziała pozornie spokojnym głosem, ale aura wokół niej zaczęła gęstnieć od kumulującej się w niej złości.
               - Nie ja... - nie zdążyłam nic powiedzieć, bo ktoś wszedł do klasy przerywając naszą rozmowę.
               - Erza uspokój i pośpiesz się mamy przecież robotę do wykonania.
Odwróciłam się by zobaczyć kto to powiedział i zdziwiłam się, widząc innych uczniów drugiej klasy, ponieważ odzywali się do nauczyciela po imieniu, a to pokazywało brak szacunku.
               - Natsu i Gray nie przeszkadzajcie mi kiedy pracuje i nie mówcie do mnie po imieniu w szkole, ile razy mam wam to mówić.
               - Natsu ty debilu ile razy ci to trzeba mówić - powiedział wysoki chłopak o granatowych włosach, najdziwniejsze było to, że stał w samych bokserkach.
               - Zamknij się zboczeńcu przynajmniej ja w samych gaciach po szkole nie chodzę - odparł różowowłosy chłopak w rozpiętej koszuli i szaliku w kratkę.
               - Czy mogę już iść ? - spytałam się nauczycielki ta spojrzała na mnie i machnęła tylko ręką.
               Odwróciłam się na pięcie i przeszłam obok tych dwóch zabijających się wzrokiem chłopaków, którzy, jak to każdy w szkole, przyglądali mi się przez chwile zaciekawieni. W oddali słyszałam jeszcze głos pani Scarlet wrzeszczącej, aby się uspokoili.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

                 Weszłam do domu rzuciłam na ziemie rzeczy, po czym poszłam do łazienki. Załatwiłam potrzeby i zanim wyszłam popatrzyłam jeszcze w lustro.

               Na przeciw mnie stała średniego wzrostu dziewczyna wpatrująca się w mnie oczami krwisto czerwonymi. Biała czupryna spiętą została tak, że uszy i skronie były zakryte pasmami opadających swobodnie i wyginających się w wszystkie strony włosów, reszta nieogarniętych dzikich kłaków spięta była w mały kucyk z tyłu głowy, a na czoło opadała mi równie szalona grzywka. Kiedy rozpuszczałam włosy sięgały mi zaledwie do karku. Podsumowując mój wygląd: włosy białe, czerwone i bardzo jasna cera wszystko to wskazuje(jak się już domyśleli wszyscy), że jestem albinosem(człowiek nieposiadający barwnika nadającemu skórze itd. koloru), co zawsze było sensacją nie tylko w szkole ale i wszędzie. Przyzwyczaiłam się już, że ludzie patrzą się na mnie, ale to i tak jest nieprzyjemne.
                Wyszłam z ubikacji gasząc światło wzięłam jakieś przekąski z lodówki i padłam na krzesło stojące przy moim biurku włączyłam komputer, monitor i zabrałam się do pracy nad stroną internetową dla firmy sprzedającej zabawki.

CDN

-------------------------------------------------------

Dziękuje wszystkim

i mam nadzieję że się podobało

 ^v^