Rozdział 25: "Kuzynka"

         - O czym chciałaś porozmawiać? 
         - Bo widzisz w pewnym sensie jestem twoją kuzynką.
         - Co? - spytałam zdziwiona.
         - Nasi ojcowie byli bliskimi przyjaciółmi, prawie jak bracia. W dzieciństwie często was odwiedzaliśmy w tajemnicy, ponieważ twoi rodzice pobrali się mimo iż ich mafie prowadziły wojnę, no akurat to się nie zmieniło, dlatego też musieli się ukrywać - mówiła cały czas ze zwieszoną głową.
         - Czekaj, czeka, bo chyba czegoś nie rozumiem. Jesteś moją kuzynką, rodzice należeli do mafii i jeszcze znamy się od dziecka yyy... wróć znasz mnie od dziecka, bo ja nie pamiętam czegoś takiego, oraz moi rodzice byli w związku, który nigdy nie powinien powstać. Ale do jakich rodziny należeli, że mogli być razem tylko potajemnie. Co się z nimi stało? i dlaczego nic nie pamiętam? - mówiłam coraz bardziej zdezorientowana.
         - Powoli - powiedziała Erza uśmiechając się lekko. - Twoja matka była córką Makarova...
         - Cooooooooooooo...?! - zawołałam.
         - Spokojnie, dziadziuś nie wie, że ona ma dziecko. Kiedyś uciekła i ślad po niej zaginął, tylko ja z rodzicami wiedziałam gdzie są, ale nie miałam o niczym pojęcia, a teraz...
         - A mój ojciec? - spytałam, chyba nic mnie już bardziej nie zdziwi stwierdziłam.
         - Był bratem aktualnego szefa Sabertooth - powiedziała. Ja wyłożyłam się na sofie ledwo żywa, lepszej pary nie dało się znaleźć.
         - Gdzie są teraz? - spytałam, cicho. Erza się zasmuciła.
         - Dwa lata po twoich narodzinach mafia twojego ojca dowiedziała się, gdzie są i... - usiadłam koło niej, oniemiała. Zostali zamordowani tylko dla tego, że chcieli być razem.
         - Czy widziałaś jakiś opiekunów jak do nas przyjeżdżaliście? - spytałam zdeterminowana. Nikt nie może zabronić być ze sobą osobom, które tego chcą nie jesteśmy w średniowieczu.
         - Co masz na myśli? - spytała mnie czerwonowłosa, unosząc głowę i patrząc pytającym wzrokiem.
         - No białego dużego psa, rasy haskie i czarnego kota.
         - Mmm... nie, chyba nie, ale nie założę się, nie pamiętam, a dlaczego pytasz?
         - Nie, nic - przygryzłam, wargę. O co tu chodzi? Potrząsnęłam głową - dobra nie mogę już dłużej siedzieć w tej ciemni - zerwałam się na równe nogi i podeszłam do okien by zwinąć rolety.
         - No i w końcu mówisz coś normalnego - powiedziała Erza pomagając mi.
         - Jeżeli zostanę tu jeszcze chwile, to znów wpadnę w depresję. Mam ochotę na lody, znasz jakąś dobrą cukiernię?
         - Pewnie, a nawet kilka - mówiąc to ujrzałam w jej oku błysk. Wyszczerzyłyśmy się demonicznie.
         - To, od której zaczynamy?

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

         - Ale się najadłam - wracałyśmy właśnie z czternastej cukierni, oczywiście nie z pustymi rękoma.
         - Ale to ciasto czekoladowe było przepyszne - rozmarzyła się Erza. - Dobrze że wzięłam trochę na wynos.
         Spojrzałam na pięć pudełek w mich ramionach i coś około dziesięciu u czerwonowłosej. Wzięłam głęboki wdech, żeby się uspokoić i nie zacząć rzucać tymi ciastami.
         - Chodźmy odwiedzić Uni - powiedziałam.
         - Świetny pomysł nie byłam u niej odkąd wróciliśmy - odparła.
         - Ja też, martwię się o nią.
         - Zu - głos Erzy stał się poważny.
         - Hmm...? - spytałam wpychając do buzi resztki pączka.
         - Co się stało podczas tej misji? - spytała.
         - So? - spytałam z pełnymi ustami.
         - No, kiedy Uni walczyła, jak to się stało, że ona została ranna, a jej przeciwnik zginął? Byłaś tam, więc powinnaś coś wiedzieć.
         Spuściłam smętnie wzrok.
         - Nie wiem, mówiłam ci jak Rogue ze Stingiem - tu się na chwile zatrzymałam biorąc głegoki wdech - próbowali mnie porwać. W tedy krzyknęłam, a Uni straciła koncentrację i została zgnieciona przez to stworzenie. Co się działo później nie pamiętam.
          - Dobra nie będę cię już męczyć - jej ręka zniknęła w pudełku i po chwili zaczęłam się dławić eklerką. Kiedy w końcu udało mi się ją przełknąć, spojrzałam morderczym wzrokiem na śmiejącą się czerwonowłosą.
          - Zabiję, chcesz mnie udusić, a masz - wrzuciłam jej do ust, największego pączka jakiego znalazłam. Gdyby tylko nie te paczki to już dawno leżała bym ze śmiechu.
          - Tak nie będzie - zawołała Erza z udawaną wściekłością. - Eklerka double kill - postawiła na ziemi pudełka i rzuciła się na mnie. Tarzałyśmy się na ziemi dopóki ktoś nie powiedział:
          - Yyy... można wiedzieć co ty robisz Erza? - obydwie odwróciłyśmy się i spojrzałyśmy na potężnie zbudowanego blondyna z blizną w kształcie błyskawicy na prawym oku.
          - O cześć Luxus - powiedziała historyczka wstając, ja poszłam za jej przykładem. Przełknęłam resztki ciastka i spytałam się czerwonowłosej:
          - Kto to?
          - To Luxus wnuk mistrza i jeden z najsilniejszych członków.
          - Mmmm... jestem Zu, miło mi cię poznać - wyciągnęłam do niego rękę, uśmiechając się. On spojrzał na mnie później na moją dłoń i w końcu odwrócił się do Erzy.
          - Możesz mi wytłumaczyć kto to jest? - spytał się jej.
          - To jest Zu nowa, która dołączyła do nas niedawno. - Czego mnie tak olali? Zaczynam się wściekać. Blondyn znów spojrzał na mnie, przybliżając swoją twarz.
          - Ale z niej chucherko, pewnie ma cienkiego opiekuna i po co ktoś taki w Fairy Tail? - No nie nie daruję, zacisnęłam pięść, ale nic nie zrobiłam. Spokojnie to tylko jakiś, debil nie warto. Ostatnim razem pamiętasz jak cię ręka bolała kiedy uderzyłaś swojego przybranego ojca? Szkoda ręki.
          - Idę, bo jeszcze ta śnieżynka się rozpłacze.
          - Przestań mnie obrażać kundlu - powiedziałam, wściekle.
          - Hmm... mówiłaś coś? Bo nie słyszałem.
          - Na stare lata to oczywiste, że traci się słuch - odparłam, już spokojnie. Schyliłam się i podniosłam pudełka, które wcześniej niosłam. - Idziemy? - spytałam równie spokojną Erze.
          - Chodźmy - odparła wyminęłam Luxusa i szłam przed siebie. Coś tam gadał, ale kogo to obchodziło.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

          Weszłam razem z Erzą i Wendy do skrzydła szpitalnego w Fairy Tail i podeszłyśmy do jednego z łóżek, na którym leżała jeszcze nieprzytomna Uni. Zasmuciło mnie to, ale czego się spodziewałam po dwóch dniach kuracji.
          - Jak z nią? - spytała czerwonowłosa.
          - Jest dobrze, za kilka dni powinna się obudzić. Jeszcze trochę, a było by po niej - odparła niebieskowłosa.
          - Widzisz Zu niema się czym martwić. 
          - Mhm... - powiedziałam dalej przygnębiona. Erza odetchnęła głęboko, złapała mnie za policzki i zaczęła rozciągać je we wszystkie strony
          - Dziewczyno przestań robić taką minę, bo to źle robi.
          - Ałł... puść - kiedy mnie w końcu zostawiła miałam wrażenie, że moje policzki zostały rozerwane.
          - To chodźmy do wszystkich, bo coś czuję, że szykuje się impreza. - złapała mnie za kołnierz i zaczęła ciągnąc za sobą.
          - Nie, tylko nie to, nie przeżyję kolejnego kaca - próbowałam się wyzwolić z jej uścisku, ale jak wiadomo jej nikt nie powstrzyma kiedy użyje siły.
          - To nie pij, ale zabawić się możesz.

CDN

-------------------------------------------------------

Ten post może być trochę nudny, ale trzeba takie

 czasem zrobić. Już pomału zbliżamy się do 2000 

wejść i obiecanego specjala. Nie bardzo wiem o czym

 chcieli byście, żeby był, tak więc abyście się nie zanudzili 

to napiszcie o czym byście chcieli, żebym napisała.

Czekam na wasze pomysły i życzę miłego dnia.

^v^